Dlaczego to jest ważne?

Każdy z nas jest inny, wiec ma inny zestaw myśli, odczuć i postaw. Każdy jedynie sam wie (oby!) co myśli i czuje. Żeby dać szansę drugiemu na poznanie tych myśli czy odczuć trzeba się komunikować.

Słowo „komunikacja” pochodzi od łacińskiego „communio” – uczestnictwo, więź, to, co łączy. Komunikować to znaczy dzielić się z kimś innym myślą, wiedzą, prosić o coś, wypowiadać opinię, itp. Wszystko, co słyszymy i spostrzegamy w wyglądzie czy zachowaniu otaczających nas ludzi to komunikaty. Większość z nich jest zamierzona, wiele jednak to komunikaty nieświadome, czasami sprzeczne z zamierzeniem nadawcy. Problemy międzyludzkie rzadko są wynikiem złej woli, najczęściej wynikają ze złej komunikacji lub jej braku. Przy złej komunikacji czujemy się niezrozumiani, albo źle zrozumiani, reagujemy wtedy agresywnie, wycofujemy się, itd. Sami nie do końca rozumiejąc dlaczego.

Dlaczego się nie rozumiemy?

Dobra komunikacja międzyosobowa zależna jest przede wszystkim od umiejętności słuchania i interpretowania wypowiedzi rozmówcy. Każdy komunikat, każda wypowiedź, nawet najprostsza, zawiera w sobie, aż cztery elementy. Temat wypowiedzi, to komponent rzeczowy („o co chodzi”), drugi element to relacja z daną osobą („jak ona/on mnie traktuje”), trzeci to ujawnienie własnych pragnień („co mówię o sobie”), a czwarty to apel, który kierujemy do rozmówcy („chcę byś zrobił/a…”), często nieświadomie. Niezrozumienie wynikać może z faktu, że dla nadawcy istotny jest inny element komunikatu niż dla odbiorcy.

Np. na pytanie: „co to jest to zielone w zupie?” można zareagować/odpowiedzieć na różne sposoby:

1. „Pietruszka”– jeśli usłyszymy i odpowiemy na komponent rzeczowy pytania;
2. „Jeśli ci nie smakuje, to możesz jeść na mieście?” – jeśli odbierzemy komunikat z poziomu „jak ona/on mnie traktuje”;
3. „Nie lubisz pietruszki?”– wtedy gdy najważniejsze w komunikacie będzie dla nas to, co ujawnił rozmówca;
4. „Wolał(a)byś coś innego?” - gdy usłyszymy apel.

Wskazówki praktyczne:

Aby usprawnić swoją komunikację i relację z innymi warto pamiętać o tym, że:

1. Komunikacja to coś, czego warto się uczyć. Nie rodzimy się z tymi umiejętnościami, nauka wymaga czasu i zaangażowania;
2. Podstawą dobrej komunikacji jest umiejętność słuchania i znajomość siebie;
3. Pamiętać, że druga osoba to nie ja, to ktoś inny. Ma prawo być innym niż ja, tak i ja ma prawo być sobą;
4. Warto zakładać dobrą wolę rozmówcy;
5. Warto uczyć się akceptacji i nieoceniania ani siebie, ani innych;
6. Aby być zrozumianym trzeba jasno wyrażać swoje zdanie, swoje uczucia; mówić o problemach czy potrzebach;
7. Nie domyślać się i nie oczekiwać, że rozmówca się domyśli. Domyślanie się zabija komunikację i zaburza relacje.

Polecana literatura

Osoby, które chciałyby dowiedzieć się czegoś więcej, ale nie mają na to zbyt wiele czasu, odsyłamy do broszury pani Elżbiety Sujak „ABC psychologii komunikacji”; osobom bardziej zainteresowanym tematem polecamy 4-tomowe dzieło Friedemanna Schulza von Thuna „Sztuka rozmawiania”.

tekst we współpracy z Dorotą Majdą
(możliwa konsultacja, tel. 12 686 23 37)

• Zapisz cel kursu !
• Wyjaśnij koledze z innej uczelni
  co wchodziło w zakres kursu/przedmiotu, czyli stwórz sobie strukturę materiału (coś jakby spis treści) !
• Nade wszystko ucz się systematycznie !
  Np. co najmniej 15 minut dziennie codziennie, choćby przeglądając książkę, notatki, czytając literaturę do ćwiczenia.
• Trzymaj się materiału wykładanego !
  Najlepiej na podstawie autopsji J
• Uzupełniaj podręcznik !
  Po elementarnych przekształceniach otrzymujemy...
  Na podstawie wzoru 4.184 i 5.12 ze strony 2 i 1027 zależność przybiera postać...
• Szukaj niestandardowych rozwiązań – nie bój się próbować ! 
• Ucz się definicji i praw, udowadniaj twierdzenia !
  To nie jest teologia, żeby dać upust wierze.
• Powtarzaj sobie to co zapamiętałeś z przeczytanego tekstu !
  W każdej możliwej okazji (przed zaśnięciem, w drodze na uczelnie, tłumacząc komuś).
• Ucz się a nie bądź nauczany !
  To Twoim zadaniem jest nauczyć się; zajęcia są tylko pomocą, inspiracją, asystent niemal tylko świadkiem Twojego rozwoju - chętnie pomoże, ale nie może stanowić jedynego źródła wiedzy.
• Angażuj się w pomaganie innym !
  To świetnie utrwala wiedzę i wbrew pozorom nie jest bezcelowe.
• Angażuj się w życie roku, działalność pozaprogramową !
  Ale miej w tym umiar (musisz zachować kontrolę nad organizacją swojego czasu).
• Miej odskocznię !
  W miarę regularne zajęcia dla przyjemności jak basen, tenis, fitness, taniec, szachy, znaczki.

• Nie śledź nie swoich rozwiązań !
  - Zwłaszcza zanim sam nie spróbowałeś ich rozwiązać
  - „Śledztwa” są zazwyczaj trudne i bezowocne.
• Nie ucz się za porządkiem, jak to jest w podręczniku !
  Systematyczność podręcznika jest konieczna, żebyś mógł znaleźć to co Tobie jest potrzebne.
• Nie ucz się godzinami !
  Ucz się krótkimi okresami (chwilami), ale intensywnie – tak, żebyś mógł powiedzieć, że przez te 15 minut, które poświęciłeś na naukę nauczyłeś się czegoś konkretnego.
• Nie narzekaj! Im mniej odpowiadają Ci zajęcia tym więcej wysiłku musisz wkładać w naukę, a korzyść może będzie nawet wyższa, gdyż kto nie jest samoukiem ten jest nieukiem, jak mawiał Bonaparte.

• Na początku dowiedz się o cel, literaturę, wymagania (kryteria oceny).
• Korzystaj z konsultacji, w razie wątpliwości.
• Jeśli masz problem, to opowiedz o nim nawet komuś, kto zupełnie nie jest „w temacie” – zazwyczaj konieczność sformułowania pytania naprowadza na odpowiedź.
• Korzystaj z różnej fachowej literatury (czasem ten sam problem może być zupełnie inaczej wyjaśniony w różnych źródłach), ale najbardziej selektywnie jak to możliwe.
• Upewnij się na ile Twoja wiedza jest praktyczna a nie odtwórcza
  Odtwórcza:

• Jakie znasz metody rozdzielania substancji?
• Jakie znasz rodzaje izomerii?

Praktyczna:

• Zaproponuj metodę rozdziału whisky na składniki.
• Jakie rodzaje izomerii wykazuje dany związek?

• Korzystaj z literatury podanej w instrukcjach do ćwiczeń
  W szczególności na laboratoriach z chemii nieorganicznej i fizycznej – to jedyna szansa, żebyś do niej zaglądnął – w sesji zapewne nie będzie na to czasu.
• Spróbuj ułożyć 5 pytań testowych z całości materiału. Wymiana z kimś zwielokrotni korzyść.

• Asystent nie jest:

• ani podręcznikiem do chemii analitycznej, nieorganicznej, organicznej, fizycznej, teoretycznej, biochemii czy krystalografii,
• ani encyklopedią, tablicami chemicznymi, kalendarzem chemicznym
• ani podręcznym zestawem do wykonywania doświadczeń myślowych,
• ani magnetofonem, ani widowiskiem cyrkowym.

• Musisz wykazać przynajmniej trochę samodzielności w dążeniu do poznania nowego !
• Chciałbyś więcej zadań? Więcej aspektów przemysłowych? Więcej biochemii? Więcej o syntezie? Coś o chemii kosmetyków?

Co Cię powstrzymuje? Bierz się za to zaraz po zajęciach!

• Jeśli potrzebujesz pomocy w rozwiązywaniu problemu - poproś o nią prowadzącego, ale upewniwszy się, że Twoje pytania służą rozwiązaniu - nie atakowaniu jego lub sprawdzaniu. To co wszystkim nam ma przyświecać to, „aby tym bardziej krzewiła się prawda i aby jej światło, w którym zawiera się zbawienie rodzaju ludzkiego, tym bardziej błyszczało”