Ankiety czytam...

Ankiety czytam i analizuję, i się przejmuję, i się cieszę, i mam różne przemyślenia czy też plany działania... Niestety ani nie mogę odpowiedzieć Autorom komentarzy, ani Autorzy nie chodzą drugi raz na zajęcia, żeby się przekonać czy coś się zmieniło - postanowiłem więc tutaj zamieszczać i uaktualniać sukcesywnie analizy komentarzy i problemów tam zgłaszanych - dla Was i dla siebie - niech będzie ślad, że zostały jakoś przepracowane.

Lepiej zapobiegać!

Dodatkowo myślę, że pewne sprawy mogą być rozwiązane na bieżąco i wtedy uniknie się problemu oraz konieczności jego monitowania w ankietach, po fakcie. W razie jakiś przemyśleń w związku z moimi przemyśleniami oczywiście zapraszam do kontaktu!

Czasem trzeba leczyć!

Kluczowa jednak jest diagnoza a ta opiera się w tym przypadku na komentarzach, więc zaczniemy od komentarzy ogólnie - jak je pisać dobrze?

Nie jest łatwo być krytykowanym, ale... pisać krytykę też nie jest łatwo! Pomagamy :-)

O komentarzach słów kilka...

 

Ogólnie komentarze są najcenniejszą częścią ankiety ewaluacyjnej, bo z nich uzyskujemy informacje dlaczego coś było nie w porządku. Na podstawie samej tylko średniej punktów przyznanych danym zajęciom dowiadujemy się, że nie były one prowadzone najdoskonalej, ale nie wiemy co trzeba zmienić czy coś wprowadzić. W komentarzach można to wskazać i dokładnie opisać. I często tak się dzieje – w ogólności komentarze są konkretne, wyważone i przez to bardzo pomocne. Zdarza się jednak, że emocje towarzyszące zajęciom utrudniają jasny przekaz, zatraca się świadomość subiektywności osądu i komentarze zamiast pomocą stają się sposobem na wyładowanie złości a prowadzący zamiast pożytku może mieć jedynie przykrość i bezsilność. Aby temu zapobiec, przygotowaliśmy kilka wskazówek dotyczących sposobu pisania komentarzy.

 

Jak pisać?

• formułować wypowiedź w postaci komunikatów typu „ja”, np. trudno mi było gdy prowadzący wymagał… ; pomogłoby mi gdyby na zajęciach było więcej… ; trudno mi było nadążyć z ….
• przywoływać fakty, podawać konkretne przykłady – to najlepsze argument na poparcie swojej tezy;

 

Czego unikać?

• Używania wielkich kwantyfikatorów (zawsze, wszystkie, każdy); czasem te kwantyfikatory nie są użyte w sposób jawny, ale sposób sformułowania komentarza sugeruje, że „tak jest zawsze”.
• Uzupełniania obserwacji domysłami; zdarza się, że swoje wrażenie traktujemy jak fakty.  Np. ktoś pisze: „prowadzący w czasie kolokwium podpowiadał innym”, bo z daleka zobaczył, gdy prowadzący w czasie kolokwium mówił coś do innego studenta. Tak naprawdę nie wie co mówił. Może pytał czy czy cos niejasne albo mówił, że tego nie może powiedzieć...
• Sugerowania prowadzącemu jak powinien dane zajęcia prowadzić.
• Traktowania ankiety jako sposobu odreagowania swojej frustracji. Wtedy ankieta staje się sposobem na pielęgnowanie trudnych emocji, czy wręcz zemsty na prowadzącym, a nie konstruktywną krytyką, pomocną do podniesienia jakości zajęć.

 

Praktyka jest zazwyczaj lepsza niż teoria. Poniżej kilka przykładów, wymyślonych, chociaż bliskich rzeczywistości, które pomogą zilustrować dlaczego jedne sformułowania są bardziej konstruktywne, a inne mniej:

Przykłady

Anty-przykłady

Najtrudniejsze było dla mnie poczucie, że prowadzący traktuje mnie z góry. Miałem problem z nadążaniem za tym, co mówił prowadzący. Przeszkadzało mi to, że prowadzący spóźnił się na cztery z sześciu zajęć, które z nim mieliśmy. W czasie kolokwium prowadzący podchodził do różnych osób i z nimi rozmawiał. Przypuszczałem, że im podpowiadał. Do mnie nie podszedł i czułem się pominięty. Tematyka zajęć i dobór ćwiczeń nie był dla mnie interesujący. Potrzebowałbym więcej ćwiczeń typu…

Prowadzący traktował nas z góry. Chciał nam udowodnić, że jest mądrzejszy od nas. Prowadzący mówił niewyraźnie i za szybko. Nikt nic nie rozumiał. Prowadzący zawsze się spóźniał. Na kolokwium prowadzący podpowiadał, ale tylko niektórym. Zajęcia były nudne i bez sensu. Tylko traciłem czas. Prowadzący powinien dać inne ćwiczenia.

 

konsultacja: Dorota Majda [tel. (12 686) 2337]