Ankiety czytam...

Ankiety czytam i analizuję, i się przejmuję, i się cieszę, i mam różne przemyślenia czy też plany działania... Niestety ani nie mogę odpowiedzieć Autorom komentarzy, ani Autorzy nie chodzą drugi raz na zajęcia, żeby się przekonać czy coś się zmieniło - postanowiłem więc tutaj zamieszczać i uaktualniać sukcesywnie analizy komentarzy i problemów tam zgłaszanych - dla Was i dla siebie - niech będzie ślad, że zostały jakoś przepracowane.

Lepiej zapobiegać!

Dodatkowo myślę, że pewne sprawy mogą być rozwiązane na bieżąco i wtedy uniknie się problemu oraz konieczności jego monitowania w ankietach, po fakcie. W razie jakiś przemyśleń w związku z moimi przemyśleniami oczywiście zapraszam do kontaktu!

Czasem trzeba leczyć!

Kluczowa jednak jest diagnoza a ta opiera się w tym przypadku na komentarzach, więc zaczniemy od komentarzy ogólnie - jak je pisać dobrze?

Rozdzielenie zadań, pomaganie, asystowanie, rozmawianie, wyjaśnianie, dawanie przykładu, inspirowanie - wg potrzeb czy po równo ???

Równo to znaczy jak?

Diagnoza - skąd wziął się problem?

Zgłaszane są dwa aspekty:

1. nierówne obciążenie pracą, trudnością

2. nierówne asystowanie (za dużo / za mało)

Pierwszy może wynikać z działania celowego lub niecelowego. Niecelowe może wynikać ze zmienności ćwiczenia w trakcie semestru – różne zagadnienia w róznych tygodniach, mimo, że to samo ćwiczenie. Ogólnie jest to bardzo pożądany efekt, gdyż praktycznie eliminuje problem odpisywania sprawozdań! Wiąże się jednak ze zróżnicowaniem zadań. Podobnie dzieje się przy podziale zadań w ramach danego zespołu.

Leczenie – nierówno a fair – jak to zrobić?

Ad 1. Środki zaradcze, jakie mi przychodzą do głowy:

• przedstawiam zadania dla poszczególnych osób a grupa sama rozdziela kto jest osobą 1, 2, 3, 4, żeby nie było arbitralnie – chyba proste i skuteczne!
• zadania nadmiarowe mogą być przydzielane dla chętnych – natomiast jak te trudniejsze wersje, nadmiarowe zadania (korzystne dla tych, którzy chcą więcej) punktować / nagradzać?? tu nie mam pomysłu i liczę na Waszą pomoc – pomysły chętnie przyjmę w anonimowym formularzu (Ekstra zadania - jak to robić?).

Ad 2. Jeśli ktoś potrzebuje więcej asystowania od asystenta, ma wątpliwości, kłopoty – myślę, że wystarczy się upomnieć – nam często trudno zgadnąć, że ktoś ma z czymś trudność, natomiast często w międzyczasie robimy różne inne rzeczy (często występują niespodziewane kłopoty, czasem ktoś o coś pyta i stąd zabiera uwagę, czasem chcemy po prostu o czymś porozmawiać przy okazji wykonywania <co się dzieje? dlaczego tak postępujemy?> – czasem te rozmowy trwaja dość długo – nie są nieodzowne, ale staramy się porozmawiać z Wami ile się da, nie chodzi tylko o fizyczne wykonanie ćwiczenia!). Można powiedzieć, że szczególnie w przypadku mniej obciążonego pracą ćwiczenia więcej rozmawiamy i stąd może być wrażenie, że zajmujemy się więcej tymi, którzy mają do zrobienia mniej, ale w każdej chwili możemy sobie przerwać i spieszyć z pomocą, tylko musimy wiedzieć, że jest potrzeba!